Snorkellen

De zon schijnt helder boven het mooie Koh Tao, vandaag is het de dag dat we met een boot het eiland gaan rondvaren, en op vier plekken uitgerust met een snorkelset het onderwaterleven van de Thaise golf gaan ontdekken. Nadat we opgehaald en naar de haven gebracht zijn, stappen we de houten boot op en kiezen we het ruime sop. Het eerste stuk op zee is nog behoorlijk ruw, maar zodra we aan de zuidkant van het eiland komen, bedaard de zee meteen. Als de boot voor anker ligt, mogen wij het water in, er zijn 2 manieren om dat te doen: met het trapje of vanaf het dak van de boot in 1 keer. Onder water zien we de meeste felgekleurde en bijzondere vissen, ook het koraal is ruim aanwezig en eigenlijk kom je ogen tekort om alles goed te kunnen zien. De rest van de dag verloopt op dezelfde manier met een stukje varen en weer het water in. Tot bij Ilse als ze op het dak van de boot staat de GoPro afbreekt en deze na 2 lullige stuitjes en een schuif, plons het 10 meter diepe water in verdwijnt. Gelukkig weet de kapitein met een duikbril en flippers hem alsnog van de bodem te redden. Aan het einde van de dag zitten we nagloeiend van de zon en uit de zak geschud aan de rand van het strand van ons drankje te genieten. Bij het avond eten moet er door Annerigt nog nodig gezegd worden hoe fijn het is dat er nog niemand ziek is geworden. Het vlugge afkloppen wat daarop volgt, mag niet baten, dezelfde nacht worden mijn vader en Ilse allebei ziek. Dus die dag verloopt rustig met zonnen aan het strand en door het plaatsje struinen.

Zaterdag is het tijd om te vertrekken, Ilse en mijn vader allebei nog ziek dus Annerigt, mijn moeder en ik nemen het sjouwen voor onze rekening. We gaan met de boot en de bus naar het treinstation in Chumpon om vanaf daar de nachttrein te nemen naar Bangkok. Na enorm lang in de rij te hebben gestaan om te wachten voor het inchecken is het geluk dat de boot een uur vertraging heeft, anders hadden wij deze gemist. Als we bijna weer van de boot af mogen, ben ik de volgende die ziek begint te worden en tegen de tijd dat we in de bus zitten, zit ik ook met een zakje in mijn handen voor alle zekerheid. Wanneer we om 8 uur de trein in gaan, komt het dus vooral op mijn moeder en Annerigt neer om de bagage te sjouwen.

In de trein is het deze keer wel grote luxe voor Annerigt en mij want we hebben nu onze eigen bedden! En er ligt niemand op de grond. De reis in de trein verloopt redelijk rustig en op een paar bezoekjes aan het toilet van sommigen onder ons gebeurt er niks spannends. Aangekomen in Bangkok om 5 uur in de ochtend staat er gelukkig al een busje te wachten en kunnen we ook al vrij snel de kamer in waar er nog een paar uur geslapen wordt voordat we voor de laatste keer Bangkok in gaan. Morgen om 6 uur naar het vliegveld en dan zit het er alweer op. Helaas!